Uykusuz gecelerden kelamlar

Babam için özlem ile yazdığım dizeleri dinlerken
Gözleri yaşlı, sessizce, her kelamı içercesine
Yanan kalbine nakşeden anacığım da artık yok
Beş yılı geçti kavuşalı hasretini çektiği sevdiğine.
Arda kalan bizler ise kenetlenmiş sımsıkı birbirimize
Yürümeye çalışıyoruz açtıkları yol, gösterdikleri izde.

Daha çok anlıyor insan baktığında senelerin ardından
Vefasız yıllara karşı verdikleri kahraman mücadeleleri
Tutmayan dizler, sızlayan parmaklar, boyun bel ağrıları
Acımasızcasına inlettikçe bir vakit dinç bedenleri.

Meydan okur gibi almış elimizden her geçen mevsim
Zalimce çalıp götürmüş sevilenleri birer birer
Sevinirken gördüğümüz her bahara, çiçekler ve yeşiller
Birden soluvermiş, dökülüyor erken gelen sonbaharda.
Yakındır sessizliğin çökmesi beklenmedik bir anda
Nefes kesip yaşam durduran sükut yüklü bembeyaz karla.

Montréal, 11.12.2021