Uykusuz gecelerde sesin vurur içimin kıyılarına
Ve yüzün bir yakamoz misali zihnimin karanlığına
Yalnızlığımı bölüşürken yanan alnımı dayadığım duvarla
Bir alev topu oluverir yüreğim...
Çünkü hayalin bir film şeridi gibi akar
Issız odamın zehir zemberek soğukluğunda
Bir sızı bu ince, derin, biraz da kederli ve soğuk
Ama asla hayıflanmam yokluğundan,sevgilim...
Yokluğunda varolur çünkü yeniden
Varlığında yok olan çaresiz benliğim...
Yine de, uzak kalınca gözlerinin ışığından
Bir garip telaş başlar,bir tuhaf titreme bedenimde
İçimde üşüyen,saçları darmadağın bir küçük kız çocuğu
Ürkek bakar,Korkar gözyaşları süzülürken yanaklarından,
Ellerinin sıcaklığını arar.
Yokluğuna yalnızlık diyemem, bu en büyük yalan ve yanlış
İçimde çoğalttım seni, her zerreni
O ince ve uzun parmaklı ellerin saçlarımda dolaşır,saçlarımı tararken
Yatağımdan kalkarken yine sağ yanımdasın
Ve dudaklarım bir günaydınla aralanır
Öpmek için seni,yüzüne doğru eğildiğimde...
Yokluğuna yalnızlık diyemem sevgilim,bu en büyük yalan ve yanlış
Adım adım aldığım yolsun ve kokun taşınır hafif esen rüzgarla...
Çayımı yudumlarken aldığım keyif
Efkarlandığımda çektiğim bir derin "offfff"sun
Hayat bir sevdalı yol benim için aldığım
Ve sevdamın adı sensin...
Sen HAYATsın benim için sevgilim...
Kayıt Tarihi : 7.4.2013 00:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!