Uykusuz Geceler Şiiri - Mehmet Bekir Nal

Alıngan gönlüm alışamadı dünyaya
Uzaktan uzağa sevgiler
Göstermelik saygılar
Sessizlik çöktü sarp kayalıklarıma
Dolaşmak ne mümkün!
Uçmak ıstırap oldu semalarımda
Ellerim seni yazıyor bitmek bilmez satırlara
Ne zaman gözlerimi kapasam
Satırlar iniyor her bir uzvuma
İstismar etti dünya ruhumu
Çocuksu saflığımı zehirle doldurdu
Fırsat kolluyor gelecek şaka yapmak için
Geçmiş ise emiyor kanımı
Temiz dünyamı kirletmek için
Kazanmak ayrı dert kaybetmek ayrı
Yokluğunda her netice aynı
Bitap ruh, güçsüz beden
Uykusuz gece, aç gündüz
Kaç kez kurban edeceksin beni felek?
Duygular yoğun, bacaklar yorgun
Hasta yatağımda beni kim bekleyecek?
Darmadağın bedenim toparlanmaz artık
Mümkün olmaz bir daha seni görmek
Cana yakın sandığım güzellikler
Beni içten içe kemirirmiş meğer
Soldu nicedir topladığım onca gül
Etmemek gerek dünyaya tenezzül
İç dünyamda kalan az bir masumiyet
Kalanların akıbeti büyük bir felaket
Korumak lazım benliği her beladan
Ayrılmak vaktidir şimdi bu rıhtımdan