Uykusuz Bir Gecede Şiiri - Nurhan Özgel

Uykusuz bir gece
Duygularım durağan
Ne çok yaşadım şu kısacık ömürde
Dibe vurduğum günler oldu
Kızdığım
Üzüldüğüm
Kahrolduğum
Ama dostlar
Hepsi geçiyor
İzi kalıyor ama
Belki çok derinlerde
Ağlasan da, kahrolsan da
İyileşiyorsun
Yaraların kabuk bağlıyor
Kış geçiyor
Bahar geliyor
Hüzünlere veda ediyorsun sonra
Bazen sıksa da yalnızlık seni
Öğreniyorsun kendinle kalabalık olmayı
İşte böyle
Yaşam bu
Bir ömür kendinlesin zaten
En büyük dostun sensin
Önce
Kendinden başla sevmeye
Sonra tüm insanları seversin zaten
Öyle yalın
Öyle acemice