Uykusuz Şiiri - Ali Dost Gürgöz

Uykunun Terk Ettiği Geceler

Yine uzandım yatağa,
Karanlıkla baş başa,
Zamana direnmekten yorgun bir gecedeyim.
Başımı koyduğum yastık —
Sanki anılarla örülmüş bir taş gibi ağır.
Döşeğim, sessizliğin içinde
Çaresizliğe serilmiş bir zemherî…

Gözlerimden süzülen uyku değil artık,
İçime işleyen sessiz bir haykırış.
Boğazımda biriken kelimeler
Düğüm düğüm suskunluğa dönüşüyor.

Dört duvar sıkıştırıyor içimi,
Karanlık şahidim,
Ve bir de
Hasretinle kelepçelenmiş sen…

Uykunun terk ettiği geceler
Çekilmez olur ruhuma.
Dakikalar —
Zamanın paslı zinciri gibi uzar.

Ve ben,
Kendimle yargılanan bir mahpus gibi
Yazarım…
Bir ömrün son nefesini çeken
Kürek mahkûmu misali,
Son darbemi atarım kâğıda —
Ve beklerim…
Gündüzü.

Biraz olsun unuturum diye seni.
Ama yine de,
Çaresiz.

ADG- 2010