Omuzuna başını koyacak birinin olmayışını bilmek çok kötü bir duygudur.
Ben daha kötüsünü yaşadım.
Çok talihsiz bu başım benim.
Dizleri yastık olabilecek kimsem yok,
Huzurla gözlerimi kapatıp ömrümün geri kalanını orada geçirmek istediğim...
Sahi sizin hiç uykusu kaçık sabahlarınız oldu mu?
Ağlamaktan gözleri kan çanağına benzeyen,
Kaç hayaliniz var yarım kalan?
Kaldırımlarda yosma muamelesi gören umutlarınızı,
Kaç çöpçü, kaç defa süpürdü bugüne kadar hiç saydınız mı?
Saymadınız değil mi?
Sayamadınız...
Boşuna da uğraşmayın sayamazsınız!
Gün geçtikçe o sayı tek tek büyür.
Sayı büyüdükçe uçuruma bi adım daha yaklaşırsınız...
Kayıt Tarihi : 12.12.2014 23:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
05/09/2014
![Arman Marazyan](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/12/12/uykusu-kacik-sabahlar.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!