eskilerden kopan hüzün
adım başı rastlanan ıssızlık
çoğu kez yitirildi sanılan
sonu gelmez yolculuk
paylaşılmaz uyku
uykuda tek başına insan
ki rüya da dâhil uykuya
gündüze yaşamak düşer
geceye bekçilik
örtünmek olmaz
çekmek uykuyu üstüne
gece yaşamak gerek
ölümdür oysa uykuya geçmek
ıssızlığı dinlerim
var ki bir yolu
dinliyor insan
var ki bir ses duyuluyor
imge toplar ağacımdan
simgelere sararım gizlice
aşk vaktidir sözün efendisiyle
söz uçar
gölge düşer
gündüz ölüm
gece çiftleşme zamanı
hasret
hüzün ve ateşle
torbaya konur yalnızlık
tuz niyetine biraz düşünce
kuşanılır kalem bir güzel
müthiş bir sevişmedir yaşanan
doyumsuz bir kavuşma sözün efendisiyle
yürek kocaman!
sonra susar ilâhlar
uyku zamanı...
(21 Mayıs 2003)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 21.5.2003 14:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kelimelerin büyüsü şiirinizden hiç eksilmesin. Sevgilerle...
şey ne. Saklanmaya çalışan yada ısrarla yangınlar çıkaran duygularda neyin nesi, hiç böyle olmamıştı
günlerin bu saatleri, hiç bu kadar bağlanmamıştı
dakikalar saniyelere,
zaman hiç bu kadar hızlı akmadı, alıp götürdükleri değerli diye zamanın bitmesini istemeyen de kim.
Kim sessizliğine gömülüp çığlıklar atan, nereye gider bu yollar, sokak lambaları neden yanmaz, kim karanlıklarına hükmetmek için söndürür tüm ışıkları, ışıklar neden bir kişi istedi diye söner, kim kalkar gider karanlığında o sokakların, kim bakar ardında gelen var mı diye, korkular mı geri döndürür, yoksa yalnızlığında dost aramışlık mıdır
geri çeviren hüzünlü yüzleri..
Kim katar kaldırım taşlarına sessiz ayak seslerini,
gidilen yer bir sevgilinin evimidir, yoksa bir fahişenin isterik çığlıklarının bulunduğu karanlık köşelermi.. Kimler dolaşır karanlığında bu kentin. Sorgulamadan kimler ateş açarda öldürür ölümü,
ölüm kime bahşedilmiştirki bu kadar kolay harcanır ömürler.
Yaşam bir engelli koşumu kim kazanır kim kaybeder bu sokaklardaki yaşamı..Karanlıklarından al beni bu kentin kendine kat... Sonunda olmak istediğim şey ne bilmiyorum ama sen sıkı tut ellerimi bende kaybolabilirim sokaklarında bu kentin...
Sevgiler saygılar
mim kemal ertuğrul
TÜM YORUMLAR (7)