Uykunu mu Böldü Yalnızlığın Garip Sesi

uykunu mu böldü yalnızlığın garip sesi
tutuştu mu yorgun yüreğinde hüzün
pınarların coşkun sesini işitmez olmuşsun
ve yakmaz olmuş güneş tenini
yahut duymaz olmuş ten acıyı

amansız aşka var mıdır ki çare
amansız yalnızlığa yoldaş
ve belki
amansız bir hastalığın ilk evreleridir aŞk

bir itici güç itti beni bu boşluğa
soyunduğum halimden daha çıplak kaldım
yalnızdır aslında
insan olan - bir şenlik toplantısı sırasında da
çünkü bırakmaz ezberini hiç bir yaşanmışlık
ya da yaşanamamışlık

işte ağır geldi yine gövdeye baş
uykumuz yorgunluğun eseridir
ve cesareti insanın gördüğü rüyada gizlidir
sırları ise dökülüverir dokunsan göz bebeklerinden
ve yalnızlık insanın değil
insan yalnızlığın eseridir