Uykumun Kıyısında Şiiri - Hayrettin Geçkin

uykumun kıyısında bir düş
suyun çaresizliğini çizen ressama akıl veriyor

ben yardımı severim
yüreğinin dağlarından getirdiğin çiçeklerle
kenar süsü yapıyorum tabloya

sonsuza dokunduğum yer nerdeyse
orda kocaman bir acıyla bekliyorum seni
bil bunu ama alev alev sevmekteyim

ben yolcuyum sözcük sözcük, soru soru
birazı aşk birazı devrim hayatımın
nereye gitsem her yerden sana dönüyorum
senden oluyor başlangıçlarım

sözcüklerim üşüyor korda
tabloyu seyretmekten kül düşüyorum

uykumun kıyısında bir düş
suyun çaresizliğini çizen ressama boş veriyor

uyanır uyanmaz dünyayı kucaklıyorum sen diye