Kapanıyorlar yavaş yavaş,
Çekiyorlar kepenklerini yine.
Bak; perdeleri de indi,
Kilit vuruyorlar şimdi kapılarına.
Başladılar amansız bir yolculuğa...
Ne yolculuğuydu bu?
Hani yatmışlardı yataklarına,
Çekmişlerdi yorganlarını,
Söndürmüşlerdi ışıklarını?
Hayır, bu kez de yanıldı insanoğlu,
İnenler ne kepenklerdi ne de perdeler.
İçinde kaybolduğum su dolu
Bana bakan mavi gözler...
Beytullah Aysan
Kayıt Tarihi : 2.4.2020 02:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dermanı sende sürükleyen de sensin beni bu derde
Aramızda bir perde var sanki söyle bu perde nerde
Perdeyi bulsam bile indiremem kusuruma bakma
Ne sen kalırsın sen de ne de ben eğer inerse perde
Şair sevgilisinden beklediği neticeyi alamamış ki aradan bir müddet geçtikten sonra başka bir rubai yazmış
İndirdim perdeyi bembeyaz tülden
Bir suret bekliyordum oluşmuş külden
Karşımda ne suret vardı ne de kül
Meğerse suret de benmişim külde ben
TÜM YORUMLAR (1)