Uykuluklar Şiiri - Gencay Coşkun

Bir ömre sığmayan
Hayallerim oldu.
Dolu oldu
Yağdı gönlüme.
Yara saldılar içime
Kanadım gökyüzünde.
Kıpkızıl oldu gündüz
Usulca ağladım özüme.
Belki hayatımda ilk kez
Sana sarılıyordum.
Gecenin esmerliği yüzümüze
Vuruyordu apansız.
Bir garip koku alıyordum
Evler bizimdi ama hiçbir yeri tanımıyordum.
Boynu bükük duygulardı
Eşini dostunu arayan.
Seni bulmuştum
Kör bir noktada
Ne geçmiş vardı
Nede gelecek.
Zamanın uğramadığı
Bir uykulukta bulmuştuk
Ayla güneş gibi
Tutulduk gözlerle
Ne kadar tanıdık bana
Ne kadar da yabancıydın
Sen başka bir şeydin
Ben başka bir şey
Ulu orta bir kapının eşiğindeydik
Kapı bizim değildi
Başka bir boyutun
Bambaşka hikayesiydik
Rüyanın gücüydü kavuşturan
Seslerin kalleşliğiydi ayıran
Bir daha artık ne zaman
Sen yalnızca sen
Ben yalnızca ben olacaktık
Ve
Sımsıkı bağlanıp kalacaktık
Birbirimize...

Ve hikayeler anlatacaktık dizlerimizde
Birimiz ötekini dinlerken uyuyacaktı
Uykudan sonra bir daha hayat olmayacaktı belki
Belki de olsa yaşanacaklar güzeldi...

Garip bir diyardı uykuluklar
Girmekte çıkmak acıtıyordu canını insanın