Uykulu düşler Şiiri - Zübeyir Kara

damlarda dolaşırdı uykulu düşler
koşuşurdu bucak bucak
odanın bi köşesinde kıvrık ayak
baş tavanda dalıp sırlara
çay bardağında efkarı yudumlayarak
..
kışkırtılı hışırtılı haytalar
satır satır kazınır umutlar
sende kapıldın ya bu devrana
neyleyimki artık
bende gezerim bundan böyle yalın ayak
....
dalgıçmıyım neyim
kapıldım bir girdaba nasıl ilerliyim
bazı uzakta çoğu senleyim
neylersin be bende böyleyim
kimi mutlu neşeli kimi son hecedeyim
hayat karmaşasıyla mücadeledeyim
.....
satırlar son hecede
hayatlar hep o gecede
seneler tren misali peş peşe
yükü umut yükü sadece...

kalk gidelim desem buralardan
yüreğin sancıları dinmezki
arasın bulsun diye yaratmış
yüce YARADAN...