Uykulu Şiiri - Kamal Ataman

Karanlıktı.
Odanın solunda kalan kısmı loş,
Sağında kalan kısmı ürperticiydi.
Bir duvar vardı üstü boyalı,
Bir pencere önü kapalı.
Gözlerim acıdan kapanıyordu,
Vakit geceyi bir geçiyordu.
Sözlerim akşamın soğuğu vesselam
Ömrüm bir geri bir ileri hareket ediyordu
Çiçekli bahçelerin gönlünde ellerim,
Kimisi bilir neden üşür, kimisi aldırmaz.
Ben de bilmiyorum gayrı kime aitim
Yüreğimin ağrısına göğsüm dayanmaz.

Unutmak
Beyaz zambakların üzerinde,
Bir hatıra gibi o kömür buluttur
Bana senin o ürkek bakışlarını
Ve orman gözlerini o unutturur.