Uykularımın Katili Şiiri - Alev Yavuz

Gözü mü dönmüş bu korkularımın?
uyuyamaz bir haldeyken geceleri
sarılır boğazıma.
Mutluluklarımın sırça köşklerini parçalar
umutlarımı kararsızlıklara bağlar.
Üşürüm korkularımın sert rüzgarından
ısınmaz yüreğim
ısınmaz düşlerim.
Oysa sadece herkez gibi minikti korkularım
sonra büyüdüler;
gün be gün şahit oldukça hayatın akışına.
Ölümleri gördükçe
insanların riyalı yüzlerini tanıdıkça
sevginin yok olduğunu anladıkça
arttı
devasalaştı minik korkularım.
Şimdi her gece
karanlığın gelişiyle
yastığımın başında bekler oldular.
uyumaya çalıştıkça
kirpiklerimin ucuna doluştular.
uyusam bile yorgun düşerek
biliyorum düşlerime de
kabus olacaklar.