Uykularımı Kaçıranlara Dair İtiraf

Seksenlerde bir öğretmen evinde saklanan kitap,
Çarpılı Alevi kapısı,
Acılı ve yabancı bir Zaza türküsü,
Umudu kesmedi diye dokuz yıl yatan Nazım gibiyim biraz,
Biraz da
Ülkenin Madımak’ta yanan aydınlık yüzü
Zulmedenlere, bir de suskun mazlumlara küsüm

-Bir Ezidi kızı gibi çemberime hapsetmiş beni bu küskünlük-

Efendiler, ben tam on altı bahar gördüm
Az değil
Ancak kimsesizler mezarlığı hiçbirinde tatile çıkmadı
Madenlerde ve karanlık sokaklarda
Kaybediyorsam memleketimin kadın ve erkeklerini
Kapımın önünde goncalar açsa ne yazar
Zaten ben işçiler hakkını alınca kutlayacağım baharı

-Buna ömrüm yeterse-

Bazen, bütün halklar muradına ermiş gibi atıyor kalbim göğsümde
Sanırsın çirkeflik susmuş Orta Doğu'da,
Askerler onların olmayan savaşlarda can vermiyor,
Ölülerimizi domates sayar gibi saymıyoruz.
Sanırsın şair umudunun bir kıymeti var,
İnsanların aç kalmama hakkına dair mevzularda.
Biliniz ki kalbim göğsümde böyle atıyorsa,
Dünyanın iyileşebileceğine dair ümitlenmişim.

Yazdığım her şeyin bir asır sonra anlamsızlaşmasını dilerim
Çünkü iyi bir mısraya sarılan çaresizler olacaksa
İnsanlık hâlâ rezil ve savaşa muhteris demektir
Ben deli bir şair gibi görünmeye razıyım
Yeter ki daha az insanı boğsun
Bugün, halkalarından başka herkesin gırtlağına yapışmış olan
Bu paslı, kıvrak, kırılmaz zincir

Yalnız, toprak beni yuttuktan asırlar sonra
Uzak bir ülkede korkak bir siyasetçi
Yasaklarsa şiirlerimi, evlerden toplarsa romanlarımı
Mezarımda zevkten dört köşe olurum
Zira hapis yatmayacak, sansürlenmeyecek,
Hergele ayağı öpmedim diye bir şeylerin haini ilan edilmeyeceksem
Ne diye yaşadım, ne diye yazdım bunca yıl?

Efendiler, bu onuru benden almayın!
Yoksa sizden biri gibi yaşamışçasına rahatsız geçer son uykum
Ve ben kendi yüzyılımda bizim tarafta olmakla gururluyum
Zaten mevzu savaşı kazanmak değil de,
doğru safta dövüşmektir.
Buna rağmen vakitsiz ölenler hep bizdik.
Kanlı ellerde can verenler bizimkilerdi.
“Böyle olmaz dostlar,
Alıyorlar lokmalarınızı ağızlarınızdan!” diye haykırıp ömürlerince,
Yurdundan sürülenler bizdik.

Şimdi ben bu haykırışların bayrağını,
Gururla sırtlanmayıp ne yapayım

Hep aşk şiirleri yazanlar tarafından örtülmüş
Onlarca hikaye bilinmek için kemirip dururken aklımı,
İçimde doğru cümleyi kuramamanın kahrolası alevi var
Kavı haklı öfke olan bu ateşte yanacağım