28 Ağustos 2008 İstanbul
dudakların uykularıma bir nehir gibi akardı
yırtılan gökkubbenin ıssız ormanlarından
pencerenin önünden hep bir yabancı bakardı
seni durmaksızın kaçırırdı uykularımdan
mavi bir göğün üzerinde el ele gezerdiniz
siz gezerken kanlı yağmurlar gözlerimi buladı
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta