Uykularımda Ölmesen Şiiri - Tahir Özdemir

Gökyüzü karardıkça karardı yağmur gelmedi
Çayın altını yaktım bir türlü kaynamak istemedi
Yorgunum dedikçe kimse üstelemedi
Uyumasam da, uykularımda ölmesen

Müstakil mekanlar dizilmiş pare pare
Bu nasıl bir ekim çınarın gölgesinde vuslat
Gözlerin arkasında birikmiş yaş
Uyumasam da, uykularımda ölmesen

Yerimi bulamadım dostumu göremedim
Tiksindim nasıl imtihan dedikçe yetemedim
Korkuyorum cevaplardan yasaklardan kahrolmalardan
Uyumasam da, uykularımda ölmesen

Bekledim bugün bekledikçe kaçıyor
Güneş gibi kayıplara
Çarşaf gibi serilmiş deniz yatıyor
Uyumasam da, uykularımda ölmesen

Sonsuz dedim ama bir uçta kaldım
Beklenen vefayken hüsrana uğradım
Uyandım gözyaşlarıma tutsak kaldım
Uyumasam da, uykularımda ölmesen

Seninleyken zaman iyi geliyor
Geceleyin sürekli bir gölge tutuyor
Haykırıyorum, hıçkırıyorum sesim çıkmıyor
Uyumasam da, uykularımda ölmesen

Kim bilir kim kime sadık
Hürmet etmek görmek kime layık
Yürekleri uyutmuş zaman misafiriz biliyorum
Uyumasam da, uykularımda ölmesen

Sonsuzluk nehrinde beklemek ne zordur bilir misin
Can kırıkları ile nefes almak gezip dolaşmak
Bir gece vakti derin kara çığlık
Uyumasam da, uykularımda ölmesen

Duvarlar örülmüş beyaz kapım yok
Kenarda akıp giden kum saati
Sormayın halimi zor gelir bana
Uyumasam da, uykularımda ölmesen