Uykularım Bölünüyor Geceleri,

Bugün şu kadar gün bitti.
Ben mi bitirdim ömrümü,
Bilemiyorum.
Uykularım bölünüyor geceleri.
Korkularla sarılıp yatmak canımı acıtıyor.
Beynimde rengarenk düşünceler dans ederken,
Hiç yakınmadan seni özlemek yoruyor bedenimi.
Yıldızlar kadar imkansızlıklar doluyor içime.
Gülüşlerinin gamzelerin de kayboluyor,
Gözlerinin yeşilinde yıkanıyorum.
Bazen de,
Kirpiklerime asılmış turkuaz renkli anılarda,
Çağlayan misali akıyorum özlemine.
Kavuşmama ihtimali,
Soğuk bir taş gibi önümde dururken bile,
Seni özlemeyi en çok ben biliyorum.
İstanbul'un hasret kokuları içersinde,
Yüreğim de özleminle sevişmelerim var şimdi.