Uykudan Uyanmak Şiiri - Necmiye Sarpkaya

Kendim duyabiliyorum sesimi
Bağırırken avaz avaz
Oyalı mendiller yetişiyor imdadıma
Yağmur sağanağında...
Üşüyorum loş dehlizlerin karanlığında
Sonsuzluğa açılan kapının eşiğindeyim

Bedenden ayrılmış ruh serbest
Kanat çırpmış boşluğa...
Çepeçevre kuşatan beyazların esiriyim..

Şeb'i Arus Töreni başlayacak birazdan
Ağlamalar inlemeler gerilerde
Hiç bir şey acı veremiyor artık
Yüreğimi yakamıyor hasret
Hüzün elem keder dünyevi duygular yok
Sadece boşlukta hissi.

Üşüyorum yine beyazların gölgesinde
Güneşi göremiyor bulamıyorum günü
Duyamıyorum hiçbir sesi
Hayatımdaki bütün renkler soldu

Tören hazırlıkları tamam
Vakit sorgu vakti
Vakit hesap verme vakti
Sorgu hakimleri göründü
Oysa ne kadar temiz
Ne kadar masumlar
Yıllar yılı ne çok ürkmüştüm bu andan
Kutsal görevi yerine getirecekler

Kılıç ve kulaç açıldı
Gün vuslat günü
Gün ebedilik günü
Gün Şeb'i Arus günü

Sesimi sadece kendim duyabiliyorum
Avaz avaz bağırırken...
Uyandım yine tam sona gelmişken
Derin uykudan...... Demek bu bir rüyaymış
Bu gün için bir rüyaymış