Yer lazım bir vatan lazım.
Karyola lazım bir uygarlık.
Ve medeniyet olmazsa olmaz.
Döşek yorgan illaki çarşaf,
Temiz pak olmalı uykular.
Tabi bir beşik, Dünya bir beşik.
Dünya dönerken beşik sallanırken.
Savruluruz evrenin her bir tarafına.
Uykuya dalarken rüyalara geçerken.
Karışırsa uykumuz geçerse bir birine
Rüyalarımızla evreni çekiştirir dururuz
Tabi yorganı da döndürürüz bir çerçeve
Rüyamda bir beşik içinde sallanıyorum.
Uyku uyanıklık arası farkındayım sallandığımın.
Annem mi kızım mı bilmiyorum beni kim sallıyor
Yok, ben değilmişim dedemi ben sallıyorum.
Sonra birisini gömüyorum ana kendi kendimi…
Hem de tek başıma ve iştahlı toprak atıyorum.
Yok, be yemek yiyorum padişahlara layık bir sofrada.
Uykuda, yaşayan yaşamış yaşayacak olan herkes.
Zaman kavaramı var yok, mahşeri yaşamak gibi.
Kayıt Tarihi : 16.5.2023 10:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!