uykuda,
hep ölüyorduk...
haberimiz olmazdı...
dinleniyoruz sanıyorduk,
ruhumuz göklerde dolaşıyordu...
uykuda,
ölüyorduk ya...
uyku,
ölüme talimdi aslında!
beden cansız iken
nefes alan kimdi acaba...
uyandığımızda,
ruhumuzu geri getirene
nice şükürler borçlanıyorduk
böylece! ...
fikret turhan-yalova
14.10.2012
Kayıt Tarihi : 14.10.2012 11:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!