Uyku Ve Uyanıklık Arasında

Aklıma sen düşünce

Uyanıyor düşünceler düşünden

Gerçekliğin çarpıyor yüreğime

Şubatta bile üşümem

Gözlerimin daldığı her noktadasın

Yüzyıllar gibisin ama sorma nasıl

Yolu sana açtım yeter ki yollanasın

Bütün engelleri kaldırdım, sorma nasıl

Gülüşüne bir ziyaret etse bakışlarım yeter

Bir umuda sarıldım ki şu an halim eskisinden beter

Sesin arsız bir misafir çocuğu

Tüm yalnızlığımı gezer

Yorgunluğa sarılı çıkıyor dilinden kelimeler

Sebebini sana sarılmadan bilemem

Sana gürlüyor gökyüzüm

Öyle doluyum ki bir başlarsam dinemem

Yastığımda kaldı sorgularım

Çünkü akıl bu yoldan gelemez

Saçlarına merdiven dayamış uykularım

Rüyalarım tepesinden inemez