Uyku Uyanışa Yabancı Şiiri - Sinan Bayram

Adam nefes nefese göz gezdirdi etrafa
Tedirgindi yabancıydı olduğu yere

Ve uzaktı gözünün değdiği yaprağa
Bir çocuk sesi duymaya başladı

Bir sevinç çığlığı gibi bir şeydi bu
Çünkü anladı yalnız değildi ve sevindi

Hemen işitmekte olduğu sese doğru yöneldi
Ve ne görsün bir çocuk koşturuyordu sağa sola

Çocuğun beyaz teni minik minik elleri vardı
Adam çocuğun sağa sola baktığını görünce

Çocuğun yanına gidip merhaba dedi
Diz çöktü ve ellerini tutup ona sordu

Ne arıyorsun istersen sana yardımcı olabilirim
Çocuk sen bana yardımcı olamazsın

Çünkü ben oyuncaklarımı kaybettim
Adam sordu oyuncakların neydi bana söyle

Ben de seninle birlikte arayabilirim dedi
Çocuk hayır sen kendin kayıpsın uzak dur

Benim aradığım şeyi bulsan da anlamazsın
Adam aradığın şey oyuncakların ne ki merak ettim

Çocuk başını kaldırdı ve adamın gözlerine baktı
Sonra benim oyuncaklarım hayat ve ölüm dedi

Adam kördüğüm donup kaldı hemen rengi soldu
Sonra bulunduklara yere baktı hava buz kesmişti

Ve bir kafes ti uzayan koridor soyunan mekan
Çocuk kimdi gözlerini açtığı mekan neye işaret ti

Kuşların konduğu bir dalda bu kanamak neyin nesiydi
Bütün bunlara bir anlam bulmaya çalışırken

Çocuk ellerini gözlerini çekti mavi bir düşe döndü
Adam sevdi bu düşü lakin ürperdi bir kere

Artık uykuya uzak gürültülü bir sokak gibiydi
Tüm parçalar bir araya getirilince yapboza döndü mevzu

Yabancılık çekmek körlüğe işaretti anlamsızlık bundan
Uyku saf uyanışa yabancı kafes ömür mekan dünya

Çocuk masumiyet yokluğun yabancı olduğu varlık
Ses nefesti boş gürültü nefis hayat ölüm bir bütün kardeş

İnsan en büyük sır ve yine hakikat insan kendini çözmeli
Bir yansıma olduğunu bilmeyen yabancı kalır aynaya

Bir nefes yol vuslat aynaya sarılınca yansıma
eksik bir halka değil bu hayat karmaşa kargaşa