Uyku tutmuyor Şiiri - Mehmet Ali Kepez

Başımı taşa vuruyom
Gurbette sensiz çùrùyom
Yatakta dönùp duruyom
Bir tùrlù uyku tutmuyor

Felek mazlum görmùş beni
Dos dedigim vurmuş beni
Gam, gasabet sarmış beni
Ne desem başta gitmiyor

Gemileri batirmışım
Boynu bùkùk oturmuşum
Hastaları yatırmışım
Aklıma bir sey yatmıyor

Yarama girmiş tuz gibi
Yakan yakan yar köz gibi
Elim ayağim buz gibi
Ne etsem uyku tutmuyor

Ömùr rùzgarda bir nefes
Dùnya daralmış bir kafes
Ben uyanık uyur herkes
Yar hasretlik uyutmuyor

Senin uykun simdi derin
Kalbin Erciyes te serin
Gelmez oldu yar haberin
Ondandir uyku tutmuyor

Boşluğa kaymışım sanki
Yaşama doymuşum sanki
Ne varım yoğum inanki
Kalbim durmuş bak atmıyor
Hasretliğin uyutmuyor