Uyku Tutmuyor Şiiri - Menderes Dağlaroğlu

Kara kaderin, cilveli senaryosu
Genç yaşımda, hayatımı karartıyor
Zalim feleğin, acımasız komplosu
Aydınlık dünümü, bana aratıyor

Erken ayrılığın, acı bilançosu
Zavallı yüreğime, ağır geliyor
Karşımda duran, aşkımızın logosu
Beyin hücremi, darmadağın ediyor

Sana, bu sahip çıkamama duygusu
Suçluluk hissetmeme, neden oluyor
Seni ilelebet, kaybetme kurgusu
Kederli dert olup, içime doluyor

Senden ayrı, ıssız bir oda da yatmak
Bilsen nasıl dokunuyor, bu kanıma
Cezbedici sesinden, mahrum yaşamak
Her gün tak ettiriyor, tatlı canıma

Geceleri sensiz, pembe düşler kurmak
Ruhumu üzüyor, bedenimi yoruyor
Kahkahalı gülüşün, olmadan durmak
Gözlerimi, kanlı yaşla dolduruyor

Eski mutlu günler, aklıma gelince
Hepten, etim kemiğimden ayrılıyor
Neden şöyle, taparcasına sevince
Aşklar böyle, yarım yamalak kalıyor

Geceler boyu, dirhem uyku tutmuyor
Sen uzanıp, bu yanıma yatmayınca
Gönlümdeki, tarifsiz sızı dinmiyor
Senin lezzetli tadından, tatmayınca

Yaşamak istemiyorum, sarı gülüm
Bu fani dünyada, hiç bir anı sensiz
Sadece bizi ayırsın, gerçek ölüm
Sende yaşama, bir gece bile bensiz

Seni hala çok seviyor, benim gönlüm
Girmeni istiyorum, her gün koynuma
Seninle geçsin istiyorum, bu ömrüm
Gel de her gece, yine sarıl boynuma