Uyku Tutmayan Gece Şiiri - Hülya Çötreli

Ey Gece! Nefes alamıyorum...
Hıçkırıklarım arasında
Sesimi bulamıyorum.
Kayboluyorum...
Şehr-i şahanenin ışıkları
Haricinde tek bir yıldız bile yok
Bu gece Gök’te! ...
Bunalıyorum,
Karnım ağrıyor,
Kalbim sıkışıyor.
Artık aynı Ben değilim...
O ırmağa saldığım
Kır çiçeğine ulaşamıyorum...
12.katın penceresinde oturmuş,
Varlığıma şükredip
İncilerimi yanaklarımdan
Salıyorum...
Beni kim tutup çıkaracak
Kim sabaha taşıyacak
Bulamıyorum.
Anlamsız geliyor her şey
Bir de burnum akıyor,
Şifayı kapıyorum.
Sen içimdeki çocuğun arkadaşı! ...
Bu gece Onu avutamıyorum...
Yalandan masallar anlatamıyorum...
Kalbim CAN kırıklıklarınla dolu...
Dokunamıyorum...
İçim kanıyor sanki;
Gözyaşlarım bile,
Yıkamıyor bahçemi
Sen Bir TEK Sen! ...
Oyun Arkadaşım
Aç Gizli Bahçeni
Bu gece Sakla Beni! ...
Sabaha kadar sallanayım,
Salıncakta,
Çimenlerin çiçeklerin
Kokusuyla uyuyayım...
Sabah Bulursan Beni yanında...
Hiç şaşırma...
Hiç kimse yoktu yanı başımda;
Uykuya daldığımda...
Gece Perisi kaçmış bana,
Diye fısıldarsın kulağıma...
Darmadağın olmak
Ve her gece düşlerde
Toparlamak içindeki çocuğu! ...
Sabaha yeniden;
Gerçek dünyada büyümüş bir kız olmak! ! !
Düş Bitse de,
Sabah Olsa da..
İçimdeki çocuk,
Gizli Bahçem ve Arkadaşım Orda
Ömrüm Boyunca! ...

22.04.2008 01.30 M.köy