Uyku sohbeti Şiiri - İbrahim Hazini

Uykuyu yavaş yavaş, yudumlayarak içtim.
Gece uzun geçti diye uykumu bozmuş oldum.

Saat ibre sesleri sayarak tesellide bulundum.
Bekle bekle beklemekten kıvranıp durdum.

Sanki yabancı biriyim uyku beni tanımaz oldu.
Ya da tanımadığı kişilerle böyle mi muhabbet ederdi.

Yoksa eğlenecek biriyle beni hep seçer mi oldu.
Ya da uykusuzluk beni teselli mi edecekti.

Düşüncelerimi allak bullak her gece böyle geçerdi.
Uykusuz bir gece kendimi çarmıha gerilmiş sandım.

Gece kalkar dolaşırım uykusuzlukla sohbet ederdim.
Benden mahcup olmayınca ben de çekingen mi olayım.

Gece uykuya bir saat sohbet kafi olmaz mı dedim.
Uykusuz biriyle sohbetine doyulmaz mı sandı.

Geceler insana rahat olsun diye, bunu bilmez miydi?
Yoksa geceyi gündüzü sanıp sohbet etmem mi lazımdı.

Kaç kere uykuya küstüm yakamı bırak git dediğim halde,
Direndikçe direnir sohbeti koyu ve derin geçerdi.

Kaç kere ilaç içerim diye uykuyu tehdit de ettim.
Ancak bu şekilde uykuma kavuşmuş oldum.