Uyku Sersemliği Şiiri - Bahadır Karaağaçlı

bir uyku sersemliğiydi...
bir ünlem daha koyamadan tanışıklığımızın sonuna
daha bir resmiyetteyken,
sizli bizli telafuz söylemleri dudaklarımızda çırpınırken
gözlerimi ovuşturmanın acizliğiydi
sen elini uzattın ben boynuna sarıldım.

kotpantolonun altına kösele giyindiğimiz zamanlar
kahvelerdeki argolaşmalardan nasibini aldığımız
daha doğrusu
kafeterya zulalarında
manitaya dadanışmaların hüner sayıldığı zamanlar
sen adını bahşettin
ben boş kağıda ömrümü heba ettim...