Uyku Saati Koyamadım Şiiri - Figen Güler

KOYAMADIM

Düşüncelerime uyku saati koyamadım,
Gece çalışan hayalleri soluyamadım.
Ruhuma kalp kırıklıkları birden doluyor;
Ancak benimle sessizlikte konuşuyor.

Karanlık odam duvar değil, sığınak gibi;
Bazı acılar geceyi mesai arkadaşı belledi.
Kalbim kimse görmeden içini boşaltıyor;
Yük hafiflemiyor, taşıma şeklim değişiyor.

Zihnimde dağılmış kelimeler dans ediyor;
Cümle kurmaya çalışsam anlam dağılıyor.
İçimde büyüyen bir sessizlik patlaması,
Kendi sesimi geri veriyor bana sanki yankı.

Dinlemiyor artık beni sustuğum yerde;
O yüzden kelimelerimi biriktirdim içime.
Gülüşlerimi ödünç verdim kalabalıklara;
Yüzümde geçmeyen sonbahar var hâlâ.