Uyku mu Şiiri - Muhammet Karaman

sensiz bir gecemi anlatayım
vaktin varsa
sabahtan baslar karanlık
yüzümü yıkar yokluğun
aynaya hiç bakmam
kime süsleneyim
sokak olur aklimin ilk erdiği
sıkar sensizlik
kuşlar hiç ötmez
ya da ben duymam sesin çınlarken kulaklarımda
herkes geçer
gözümden yüzümden yanımdan sokaktan
herkes alır selamımı
bir sen geçmezsin
günümü gecemi dar eden sokaktan
gün sensiz başlar ben de
karanlık sensiz baslar
uyku mu
gel de sensizliğime anlat
yalnızlığıma ninniler söyle
yada beni sensiz koyma
korku düşer sevdama
nerede soruları geçer düşüncemden
uyku mu
bana çok el sensiz gecemde
sonra yıldızları kıskanırım
bütün kıskançlığımla
yıldızlar hiç yalnız değildirler
bir düşüneni bir bakanı hep olur
senin gibi bendeki buruk sevdan gibi
hem sen hem sevdan
yıldızlar kadar aklim da olursunuz
sensiz günesin doğuşunu beklerim
bıraktığın karanlıkta
uyku mu
belki yarın gece
yüzüme gülünce
sevdanlayım dediğinde
seni görünce