Uyku mahmuru bir düş takılır peşime
Çekip gider yüzünden
Memeden kesilmiş bebeğin hüznü
Şeker pembesi bir gülüş yerleşince
Dudak kıvrımlarına
Kına çiçekleri açar yanaklarında
Demiş miydim daha önce
Gülmek çok yakışıyor sana
Ne olur hep gülümse…
Yağmurdan sonraki toprak kokusudur ellerin
Tenimde gezindikçe ürperir bedenim
Uzak diyarlara göç eden kuşlar geçer gözlerinden
Yağdıkça yüreğime yağmurlar
O toprak kokusunu özlerim…
İçinden ben geçerim ansızın
Ayaklarım kesilir yerden
Kulaklarım çınlar derinden
Ünlemesen de adımı
Kalbimin teklemesinden bilirim
Yüreğinden ben geçerim…
Naime Özeren
Kayıt Tarihi : 23.1.2019 17:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Naime Özeren](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/01/23/uyku-mahmuru-dusler.jpg)
Ayaklarım kesilir yerden
Kulaklarım çınlar derinden
Ünlemesen de adımı
Kalbimin teklemesinden bilirim
Yüreğinden ben geçerim…
Beğeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (1)