Uyku Kaçkını Saat Şiiri - Tunahan Ermihan

Bir sonbahardı merhaba dedim sana
Sıladan uzak insanını tanımadığım bir şehirde
Çok methetmişlerdi seni bana
Ceplerim umut dolu gelmiştim sana bir tek yüreğimle
Önce suçlu gibi üşüttün saatlerce ayaklarım dondu
Güzel demişlerdi sana, hayat dersi demişti biri
Önce ceplerimi boşalttın sonra gözlerime yağmurların doldu
Ve bir uyku kaçkını saatte tanıdım tanımadığım beni
Üzerime elbiseler verdin bir de kısacık saçıma şapka
Zaman dedin sonra bana “geçer mi bee”
Yatak verdin yatamadığım ve eldivenler hiç takamadığım
Şaka demişti her şey biri “ne şakaymış bee”
Sonra yordun bedenimi, üşüttün
Kimi gün ağlamaya niyetlendim tepemden gitmedin
Bende seni bir kenara atıp da bir yere gidemedim

İşte geçmez denilen günlerin sonundayım
Hani güzeldin?
Hayat dersiydin?
Nerede cebimdeki umutlarım?
Veya kırıp bir kenara attığın yüreğim
Ben seni anladım ve vazgeçtim senden
Vatan uğruna ölürüm desem de
Bazı günlerini anlarını özleyecek olsam bile
Ve bazen dost diye sarıldığın dallarla buluşacak olsam bile
Bir daha sana gelmem
Zamana sınırlandırılmış
Kep ve Palaska arasına sıkıştırılmış
18 aylık işkencem