Uyku Gözlüm Şiiri - İlhan Keskin

Uyku gözlüm, sabah mahmurluğum, sevincim benim.
Tan yerinden başlayan, aydınlığım doğan güneşim.
Ve sabahlarıma mutluluk veren, mahur gülüşlüm.
Sen geceden kalışım, yıldızları saçlarına döküşüm.
Uyku gözlüm, sabah mahmurluğum, prensesim benim
Kalk gece bitti artık, nafakaya beş kalaya geldi zaman.
Ekmek parasına aydınlandı sabah, akşamı beklesin mekân
Kuşlar ötüşmekte güne, martılar simit peşine düşmekte.
Uyku gözlüm, sabah mahmurluğum, zor uyananım benim
Devrilmiş kirpiklerinin üstüne tonlarca ağırlık, gaflete düşmekte
Nimetler sunmuş yaradan bize, kapının dışında beklemekte.
Vakit geldi silkelen, kısmet pazarında uğraşlar gerekmekte
Uyku gözlüm, sabah mahmurluğum, aydınlık istikbalim uyan
Karanlığın meçhulündeyken bu beden, aydınlık eyledi yaradan
El açıp şükretmek zamanı geldi, gafleti kaldırmak lazım aradan
Nafaka nasibini bekler, gidip de almak lazım beklediği yerden.
Uyku gözlüm sabah mahmurluğum, ömrü hayatım son demi.
02.03.2016
İlhan Keskin