Uyku Şiiri - Ömer Erzurum

Bu içimde ur gibi büyüyen kasvet nedir?
Titreyen arz, eriyen fezâ, bu afet nedir?

Üstümde parçalanan, bir bulut kadar hafif;
Gözlerimi kör eden, o karanlık set nedir?

Peki bu kaygan zemin, bu tozlu yolun sonu?
Sonu hiç görülmeyen, yola kifayet nedir?

Ben miyim hep gürz ile bahta hücum eyleyen?
Öyleyse, geleceğe, bunca abdiyet nedir?

Madem ki bir rüyadan uyanmak gibi ölüm;
O zaman, bu uyuyan, çeşm-i adamet nedir?

Kim bilir bu dünyada sabrın sonu nerdedir?
Yoksa bir başlangıç mı? Bu kaçıncı perdedir?

Kimdir uyutan bizi, niçin uyur uyuyan?
Ne yerdedir ne gökte, onun sırrı bendedir!