Uyku Şiiri - İbrahim Şeker

Uyku

Bir caminin önünde tahtadan bir kutuda,
Toprağı da kazmışlar bir küçücük kuytuda,
Sessiz sedasız duruyor sanırsın ki uykuda,
Ama bu uykudan uyanmak ancak kıyamette dost…

Çoluk çocuk, eş ve dost hepsi bir bir sırada,
Bazen yaşlar akıyor, feryatlar duyuluyor arada,
Ne evlat, ne hısım akraba göz dönmüyor yara da…
Ama bu uykudan uyanmak ancak kıyamette dost…

Sonra acelesi var gibi herkes gidiyor oradan,
Ayak seslerini duyuyorum karanlık bir mezardan,
Bir yârâ kavuştum ben ayrıldım da dünyadan,
Ama bu uykudan uyanmak ancak kıyamette dost…

Açıyorum gözlerimi gerçekten uykudayım,
Titremekte vücudum ter içinde korkudayım,
Orda yalnız başınasın, diyemezsin torpilim, dayım…
O uykuya dalmadan hazırlık gerekmekte dost…

İbrahim ŞEKER