Uygur Diyarından Şiiri - Halil Yılmaz 4

Yaklaşıyor beklenilmekte olan zaman,
Yaklaşmakta olan, belki de ahir zaman.

Virüs: yâda adı-tanısı konulmayan,
Kurre-i arzı kapladı, fırtına-tufan.

Dağ, taş, demeden kıtaları aştı boran,
Dereleri geçti, bentleri yıktı tufan.

Gökten yere ateş parçası düştü, Mars’tan,
Bir kıvılcım dokunsa taşa, yakar baştan.

Gürültü, şimşek esamisi yok rüzgârdan,
Bir feryat kopar, uzak Vuhan civarından.

Köpek, kedi, eti yer, zaten içer katran,
Böyle süre geldi, yürür gider devran

İpek, kâğıt, barut maharetli hanedan,
Asırlar boyu sömürür, döker masum kan.

Yiyen, içen, ihtiyaç gideren bir hayvan,
Et, kemik, kas, urgan ipine dizilmiş organ.

Yığınlar, makine parçası olmuş rulman,
Duygu, ruh, bedeni terk etmiş, kalmış can.

Alameti görünmüyor, insan vasfından,
İki ayak üzerinde yürüyen hayvan.

Salgın çıktı, güneşin doğduğu ufuktan.
Arzı ifsat ediyor, deniz ve karadan.

Halkları efsunladı, cazibeli maldan,
Hazineler dolup taştı, altın, dolardan.

Taoizm, budizm, konfüzyüzm öğreti, yalan,
Kırmızı çizgisi, dinsiz olacak insan.

Mana yoksa imana düşman olur insan,
Bu gün Vuhan’dan, yarın Mezopotamya’dan,

Akrep zehri zerk eder, yılan yutar çıyan,
Vicdanı olmayan can, dört ayaklı sırtlan.

Ezeli düşmanıdır, Türkün ta başından.
Asırlarca vazgeçmedi bu hülyasından.

Yalan, dolanla, politik kuralı koyan,
Hâlık'ta kurdukları tuzakları bozan.

Çin vahşetine, dünya şahit ayan beyan,
Doğu Türkistan kan ağlıyor, uyan uyan,

Yiğitçe vuruşma kaldı, Kürşat Ata'dan,
Türk esir olmaz, ölmek mirastır atandan.

Masum kanı aktıkça, Uygur diyarından,
Felaketler ar arda takip eder İnan.

Sabilerin gözyaşı toprağa düştüğü an,
Yeryüzünde, Cin-melekler, feryadü figan.

İnayetine sığın, yardımcındır Rahman.
Masumun duasını kabul görür Güfran.

27 Mayıs 2021