Uygarlık Yolu Ormanda Geçer

Akılsızlık etme, yaşamın rahmeti olan ormanlara dokunma
Defter, kalem, saz, kaval, tabut
Hepsi ağaçtan
Ne kök sök
Nede dal kır
Kuşlara, böceklere
Yuva
Doğaya nefes olan
Ormanlar iki gözüm
Ormanlar canım, ciğerim
Uygarlığın kalemidir, her orman
Dokunma dokusuna
Dünyanın
Ey aklı kıt
Ey zekası uçuk
Dokunma dünyama
Derde
Gama
Gömme beni
Bırak
Tohumlar fidan
Fidanlar ağaç olsun
Geçme ağaçların
Ormanların
Irzına
Akmasın Ceyhan'ın
Munzur'un
Kızılkeçili Çayı'ın
Sutüven Çağlayanı'nın gözyaşı
Ormansız bir yurt diyar değil, her bir ağaç birçok dünyadır

Güneşe gülümsemenin mutluluğdur, tüm ormanlar
Bırak yemyeşil yapraklar göğe yürüsün
Yok olmasın ormanlar, ağaçlar, bağlar
Yatağından pırıl, pırıl sularıyla
Zemheri
Gücük
Kiraz demeden
Coşkun akan
Muhacir nehirlere
Kucak açan
Kavak
Çınar
Ihlamur'a acı verme, zalim
Göz yaşlarıyla dolu uykusuz geceler olmasın
Bahar, yaz ah çekmesin, her yer bize cehennem olmasın

Bırak tohum fidan, fidan ağaç, ağaç ormana dönüşsün
Sele, erozyona karşı, en güçlü duvardır, orman
Uygarlık yolu ormada geçer
Gecenin karanlığında
Yıldızlara
Gündüz
Güneşe yükselen
Meşe'ye
Kayın'a
Sarıçam'a
Karaçam'a kıyma, zalim
Ey zalim zülüm etme
Orman
Dünya'nın süsüdür
Orman
Yaşamdır
Orman
Ceylanlara diyardır
Sen insansın
O ağaç
İnsan
Ağaca, ormana kıymaz
Yağmur taşıyan ormana değme
İhmâl yakar, çıkar yakar
Ormanları yakma, ormanları kesme
Toprak çöllenir, çöl seni kavurur, seni öldürür
Senin, ne arzuhal yazacak bir kalemin, nede tabutun olur

Mehmet Çobanoğlu
07.04.2022
İstanbul