Uygarlık Beşiği Şiiri - Muzaffer Kalaba

UYGARLIK BEŞİĞİ

Bilirim sevgili
Mezopotamya dedikleri
Uygarlık beşiği
Fark etmezdi
Dini
Irkı Mezhebi
Ne Asyalı demiş
Ne siyahi
Ne sarı saçlı bilmiş
Ne beyaz tenli
Hepsi
İnsanoğlu demiş
Ve sallamış
Uygarlık beşiğinği

**

Şimdi dört bir yanda
Zulüm kol geziyor
Ne köy kaldı
Ne kasaba
Nedense
Fırat kızıla boyandı
Dicle ölüm kokuyor
Ve
Köşe başlarında
Birer-birer
Yiğitler vuruluyor
Munzur yas tutuyor
Nice yiğitler
Faili meçhule gidiyor

***

Yüreğim yangın yeri
İçinde kocaman acı
Dinmedi yürekteki sancı
Aylar yıllar geçti
Boğazım tıkandı
Dilim dağlandı
Dünden bugüne ne varsa
Sel-sel yüreğime aktı
Nasıl işgal
Nasıl yaman talandı
Geriye kalan
Nal izleri
Süvari süngüleri
Her biri künyeme kazıldı

****

Mezopotamya dedikleri
Barış kardeşlik kokardı
Biri Alevi
Diğeri suni
Bir yanda ezan
Diğer yanda çan çalardı
Fark etmezdi
Müslüman
Veya Hristiyan
Hepsi bir arada yaşardı
Uygarlık beşiği
Zulüm çarkına takıldı
Şiddetli deprem çapında
Dört bir yana sallandı

Muzaffer KALABA