Uygarlığın silahlı orkestrası
Kan bestesini çalıyor..
Kulakları sağır eden bir tınlamayla
Bir zombi filminin karelerini yansıtıyor sanki..
Efektler bebek görünümünde geçiyor
Sanki katliamın slayt geçişi..
Sonra bir ses !
Yanıyoruz, yardım edin..
Akort ayarı yapmaya ne hacet
Orjinalinden gelen bir inleme sarıyor sahneyi..
Ve suskun yüreklerin,
Aniden hızlı çarpişı orkestraya eşlik ediyor..
Ardından bizim dizelerimiz devreye giriyor
Hacı Arif Bey'den
Ve ardından inleyen nağmeler..
Uygarlığın çekilmez ses yankılanmaları..
Bizi kahır eden o Güneydoğu ağıtları
Şimdi sanki dünya coğrafyasında çınlıyor..
Nedir bu sevimsiz bestenin çığlık sebebi..
Kim sahneliyor bu acımasız orkestrayı.
Öyle acı bir akort vermişler ki,
Filistinden yükselen nağmeler;
Anadolu'dan hissediliyor.
Kerkük'te atan kalp,
İstanbul'da hissediliyor...
Ya Filistin'de ağlayan nağmeler,
Bunlara nasıl bir akım diyeceğiz..
Yeni dünya düzeni tarzı bir şey mi,
Yoksa Uygarlığın ayak sesleri mi..
Ne diyelim,
Müzik kulağa hoş gelen her türlü ses değil mi..
(15/8/2006)
Kayıt Tarihi : 24.4.2018 16:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dünyanın mazlum insanlara dar geldiği, savaşın ve barut kokusunun çiçek kokularını yok ettiği, ölümü yaşama tercih edenlerin hüküm sürdüğü bir hayat yolculuğunun seyri...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!