Uygar Yaşam'a Merhaba Şiiri - Erdem Ak

I

Bir nefes, bir başlangıç
Bir ölgün bakış
Bir yarı gönüllü merhaba
Nihayet zorunlu kabulleniş
Böylece başladı öykü
Sorun olmak ya da olmamak ötesi.

II

Harabeler arasında yetişen küçük çiçekler avuntu olamaz.

III

Sana başkaldırıyı öğretmeyeceğim
Zaten içinde bir yerlerde
Savaşları, yıkımları anlatmayacağım
Göreceksin zamanla.
Belki de anlamayacaksın
“Niçin? ” soruları çoğalacak her gün minik beyninde
Sevgisizliğin bir örtü olduğunu, belki de, hiç fark etmeyeceksin
Sen seveceksin.

Küçük uğraşların olacak
Ufak şeylerden tat almayı deneyeceksin
Onların arasına büyük fikirler yerleştireceksin
Minik bedenin soylu sorunlarla büyüyecek.

Açlığı, yokluğu sana yalnızca Afrikalı yaşıtların öğretmeyecek
Onların kocaman gözlerinin donuklaştığı vahşet resimlerini
Büyüklerin gibi ezip geçmeyeceksin
Yerden alıp kaldıracaksın, yüreğine yerleştireceksin
Kendini kaybettiğin zaman o resme bakacaksın
Göreceksin, kocaman gözleri daha da büyüyecek siyah çocuğun
Yaşam olacak
Büyüyeceksin.

Yalnız siyah çocuğun kara gözlerinde görmeyeceksin
Çaresizliği, yoksulluğu ve yokluğu
Yaşadığın kente ve ülkede göreceksin
Çocukların ve de büyüklerin yaşadığı her kentte ve ülkede göreceksin.
Ağlayacaksın.
Damla damla gözyaşların çoğalacak, boğacak seni
Sen bir dönemece gelmiş olacaksın
“Yeter! ” diye haykıracaksın ve başkaldıracaksın.

Kargaşayı, başıboşluğu ve yadsımayı kol kola göreceksin
Hızlanacaksın.
Bir kaç damla gözyaşı olarak başlamıştın ya
İşte bir dağın başında bir pınarsın
Amacı azgın bir ırmak olmak olan bir pınar.

Dur, önce küçük bir dere olacaksın
Yoluna yokluya yokluya bulmaya çalışan
Yavaş yavaş çoğalarak büyüyeceksin
İleride bir yerde ırmak olacaksın.
Dikkat çekeceksin artık, bilineceksin
Boz bulanık akacaksın
Ulaştığın herkesi yanında taşımaya çalışacaksın
Karşılığını çabuk bulacaksın;
Seni kalıba sokmaya çalışacaklar.

Bir yolunu bulup devam edeceksin
Sakin, temkinli ve biraz daha çoğalarak
Deniz olacaksın sonunda
En sonunda okyanus olacaksın,
Kıtaları birleştireceksin.