Değerli dostlar, İnsanın kendini anlatması çok zordur.Ama bu zorluğu aşabilmenin en kolay yolu sanırım şiirlerle bunu yapmak.Ben Balıkesir'in Dursunbey İlçesine bağlı Yassıören Köyünde 1970 yılının Mayıs ayının 1'inde hareketli bir günde (Gediz Depremi olmuş) dünyaya gelmişim. Şu an 36 yaşındayım.İzmir'de bir İlköğretim okulunda okul müdürüyüm.Evliyim ve Utku adında dünya tatlısı bir oğlum var. Bu yaşıma kadar yazdığım şiirlerimi topladığım 'En Zor Bulmacasın Hayatımdaki' adlı şiir kitabım yayımlandı.Aşağıda kendime yazdığım ilk ve tek şiirim bulunuyor.
Bu gün 1 Mayıs, Bu gün benim hiçbir zaman doyasıya kutlayamadığım Doğum günüm.
Sıyrılıp bir an, Otuz beş yıllık bedenimden, Aldım kendimi karşıma. Açıp defteri kar-zarar hesabını gördüm bu gün. Arkasında mı kaldım hayatın, Ya da çok önünde mi gidiyorum:
“ 1 Mayıs 1970 Cuma, Akşam çökmekte yine, Başı ak dağların eteğindeki, Cennet köyün üstüne. Şöyle bir silkinmiş dünya yerinden, Anamın sancılarına ortak olurcasına, Yıkmış koca Gediz Ovası’nı. Soğuğun,depremin ve korkunun gölgesinde, Ve muhtemelen ağlayarak hoş gelmişim. El gün titrerken ölüm korkusundan, Anam bedenini yorgan edip titremiş üstüme, Tam yedi gün daracık samanlıkta.
Oturunca dünya yerine, Boy verir olmuşum, Evde,okulda,sokakta.
Ağlamışım, Bazen kırık bir araba tekerleği, Bazen masum bir arkadaş şakası için, Bazen de derenin elimde alıp gittiği kağıttan gemi için, Velhasıl, Hasta olmuş ağlamışım, Aşka tutulmuş ağlamışım.
Gülmüşüm, Korkudan kahkahalarım yarmış karanlığı, İntikamdan kalanlarsa sinsi bir tebessüm bırakmış yüzümde, Gamzelerim dost sohbetlerine hasretti hep,özlerdi. Yüze gülen sevgili olunca, Tüm bedenimle,tüm gençliğimle gülmüşüm.
Sevmişim, Yitip giden her sevda götürmüş yüreğimin bir parçasını, Gözüm görmez olmuş, Hiç kimseyi,hiçbir şeyi. Sevmişim, Yemez,içmez,unutkan bir adam olmuşum, Hep gönülden,pazarlıksız,bulduğum gibi sevmişim. Sevilmişim, Hayatta hep kırık dökük kalırmış, Nafile çaba ve nafile duygularla örülü duvarlar. Bazen dile gelmemiş sevdalar çizermiş yaşamın yolunu, Bazen de sevdiği gönüle girmiş,gizli kalacak sevdalar.”
Gördüm ki; Asla arkasında kalmamışım, Çekip giden hayatın.
Gördüm ki; Asla geriye dönüp bakmamışım, Geride kaldı hayat diye.
Ve gördüm ki; Ben hayatın tam ortasındayım, Tam içinde. Kirpiklerim kadar yakın, Göz yaşlarım kadar gerçek. Ve otuz beş adım geriye gidip, Kendimi tekrar yakalayacak kadar da cesur ve mutlu.
Değerli dostlar,
İnsanın kendini anlatması çok zordur.Ama bu zorluğu aşabilmenin en kolay yolu sanırım şiirlerle bunu yapmak.Ben Balıkesir'in Dursunbey İlçesine bağlı Yassıören Köyünde 1970 yılının Mayıs ayının 1'inde hareketli bir günde (Gediz Depremi olmuş) dünyaya gelmişim.
Şu an 36 yaşındayım.İzmir'de bir İlköğretim okulunda okul müdürüyüm.Evliyim ve Utku adında dünya tatlısı bir oğlum var.
Bu yaşıma kadar yazdığım şiirlerimi topladığım 'En Zor Bulmacasın Hayatımdaki' adlı şiir kitabım yayımlandı.Aşağıda kendime yazdığım ilk ve tek şiirim bulunuyor.
Bu gün 1 Mayıs,
Bu gün benim hiçbir zaman doyasıya kutlayamadığım
Doğum günüm.
Sıyrılıp bir an,
Otuz beş yıllık bedenimden,
Aldım kendimi karşıma.
Açıp defteri kar-zarar hesabını gördüm bu gün.
Arkasında mı kaldım hayatın,
Ya da çok önünde mi gidiyorum:
“ 1 Mayıs 1970 Cuma,
Akşam çökmekte yine,
Başı ak dağların eteğindeki,
Cennet köyün üstüne.
Şöyle bir silkinmiş dünya yerinden,
Anamın sancılarına ortak olurcasına,
Yıkmış koca Gediz Ovası’nı.
Soğuğun,depremin ve korkunun gölgesinde,
Ve muhtemelen ağlayarak hoş gelmişim.
El gün titrerken ölüm korkusundan,
Anam bedenini yorgan edip titremiş üstüme,
Tam yedi gün daracık samanlıkta.
Oturunca dünya yerine,
Boy verir olmuşum,
Evde,okulda,sokakta.
Ağlamışım,
Bazen kırık bir araba tekerleği,
Bazen masum bir arkadaş şakası için,
Bazen de derenin elimde alıp gittiği kağıttan gemi için,
Velhasıl,
Hasta olmuş ağlamışım,
Aşka tutulmuş ağlamışım.
Gülmüşüm,
Korkudan kahkahalarım yarmış karanlığı,
İntikamdan kalanlarsa sinsi bir tebessüm bırakmış yüzümde,
Gamzelerim dost sohbetlerine hasretti hep,özlerdi.
Yüze gülen sevgili olunca,
Tüm bedenimle,tüm gençliğimle gülmüşüm.
Sevmişim,
Yitip giden her sevda götürmüş yüreğimin bir parçasını,
Gözüm görmez olmuş,
Hiç kimseyi,hiçbir şeyi.
Sevmişim,
Yemez,içmez,unutkan bir adam olmuşum,
Hep gönülden,pazarlıksız,bulduğum gibi sevmişim.
Sevilmişim,
Hayatta hep kırık dökük kalırmış,
Nafile çaba ve nafile duygularla örülü duvarlar.
Bazen dile gelmemiş sevdalar çizermiş yaşamın yolunu,
Bazen de sevdiği gönüle girmiş,gizli kalacak sevdalar.”
Gördüm ki;
Asla arkasında kalmamışım,
Çekip giden hayatın.
Gördüm ki;
Asla geriye dönüp bakmamışım,
Geride kaldı hayat diye.
Ve gördüm ki;
Ben hayatın tam ortasındayım,
Tam içinde.
Kirpiklerim kadar yakın,
Göz yaşlarım kadar gerçek.
Ve otuz beş adım geriye gidip,
Kendimi tekrar yakalayacak kadar da cesur ve mutlu.
--------------------