Bu üyemiz ne kadar psikopat olduğunu göstermek için aşağıdaki şiiri yazmıştır
İSİMSİZ-1 kayıp, içimdeki çocuğu düşürüyorum birden karanlığa nereye dokunsam boş bir his karanlıklar batıyor damarlarıma kan olup akıyor yalnızlığım odanın tam ortasına kusuyorum avuç dolusu okyanuslar dolusu kusuyorum nefesim düşüncelerim hiçbiri yok sen de yoksun artık kendimden herşeyden herkesten nefret ediyorum
S£v£m£dİN
açılır kapanır kapılar ardında yetim kalmış kalbime kim acır kan akıtıp mum yakmak kaderi gözyaşlarımsa bu aşkın bedeli susacak mısın hala bak gidiyorum bir kez daha geçmişe yenik düşüyorum ağır ağır oyalıyorum kendimi zincirden kopmak istemeyen halka misali direniyorum bir kelime bir dudak kıpırtısı bile yeterdi bana anlamadın ne söylesem masal geldi sana inanmadın görmedinki hiç böyle bir aşk hazırdım oysaki ben bu aşk uğruna yok olmaya ama yinede canın sağolsun sevgilim canın sağolsun sen sevmesende ben bu aşkı ölümsüzleştiriyorum kendimle
sana bir şiir borcum vardı al işte ödedim keşke gerçekten sevseydin beni işte o zaman şiirle değil canımla kapatırdım bu hesabı makbuzumda mezar taşım olurdu
İSİMSİZ-2
kağıttan yapılmış çocukluk hayallerimi hatırlıyorum geçmişi silkelerken nasıl da buruşturup atmıştın arkana bakmadan çekip giderken merak etmeden duramıyorum şimdi silahın da bıraktığın o son kurşun benim için miydi gerçekten vuracaksan eğer gözlerimden vur beni ilk olarak gözlerim görmüştü seni biliyorum bu bir şeytan yanıltmacasıydı başka bir açıklaması olamazdı seni böylesine sevmemin dokuz düğümlü domuz bağı büyüsüydü bedenin demir gibi soğuk ateş kadar sıcak bir kavram ikisinin arasıda değildi kan kusup histeri nöbetlerine girmiştim o gün bir tek gözlerin aklımda iki yalan söz iki yalan göz çivilemiştim odamın tavanına her sabah uyandığımda karşımda kendimin başına ettiğim yeminler kadar yalandı hayatta bir şişe dolusu asit içip boğazımı parçalar gibi demir gibi soğuk ateş kadar sıcak bir kavram ama ikisinin arasıda değildi
İSİMSİZ-3 kazılı bir mezar kadar ürkütücü başka ne olabilirdi ki gömmeyin beni derdim eğer konuşabilseydim dudaklarıma bir çivi çakılmış kadar acı bütün dişlerimi yutmuştum sanki teker teker dilimi ters döndürüp çarmıha geriyorlardı bedenimi günahlarım bir bir ortaya çıkıyordu aydınlıkta beni böyle tanımanı istemezdim anne hep o masum küçük kız hallerimi yansıtmıştım sana hep o masum küçük kızdım senin gözlerinde bilmiyorsun öldürdüler beni anne bir ucubenin bedeniyle yer değiştirdi bedenim ve bir kilise önünde kurban verildim sevgisizliğe
İSİMSİZ-4
yokluğun insanı kendisiyle düşman ediyor hiçbir ülke ara bulamıyor inatla çatılmış kaşlarına aramızda büyük bir gözyaşı nehri atlasam boğulacağım bakışlarının derinliklerinde oysa tek bir gülüş yeter beni kurtarmaya bilmiyorum inadına mı ağlıyorsun
Bu üyemiz ne kadar psikopat olduğunu göstermek için aşağıdaki şiiri yazmıştır
İSİMSİZ-1
kayıp, içimdeki çocuğu düşürüyorum birden karanlığa
nereye dokunsam boş bir his
karanlıklar batıyor damarlarıma
kan olup akıyor yalnızlığım
odanın tam ortasına
kusuyorum avuç dolusu
okyanuslar dolusu kusuyorum
nefesim düşüncelerim hiçbiri yok
sen de yoksun artık
kendimden herşeyden herkesten nefret ediyorum
S£v£m£dİN
açılır kapanır kapılar ardında yetim kalmış kalbime kim acır
kan akıtıp mum yakmak kaderi
gözyaşlarımsa bu aşkın bedeli
susacak mısın hala bak gidiyorum
bir kez daha geçmişe yenik düşüyorum
ağır ağır oyalıyorum kendimi
zincirden kopmak istemeyen halka misali direniyorum
bir kelime bir dudak kıpırtısı bile yeterdi bana
anlamadın ne söylesem masal geldi sana
inanmadın görmedinki hiç böyle bir aşk
hazırdım oysaki ben bu aşk uğruna yok olmaya
ama yinede canın sağolsun sevgilim
canın sağolsun
sen sevmesende
ben bu aşkı ölümsüzleştiriyorum kendimle
sana bir şiir borcum vardı al işte ödedim
keşke gerçekten sevseydin beni
işte o zaman şiirle değil canımla kapatırdım bu hesabı
makbuzumda mezar taşım olurdu
İSİMSİZ-2
kağıttan yapılmış çocukluk hayallerimi hatırlıyorum geçmişi silkelerken
nasıl da buruşturup atmıştın arkana bakmadan çekip giderken
merak etmeden duramıyorum şimdi
silahın da bıraktığın o son kurşun benim için miydi gerçekten
vuracaksan eğer gözlerimden vur beni
ilk olarak gözlerim görmüştü seni
biliyorum bu bir şeytan yanıltmacasıydı
başka bir açıklaması olamazdı seni böylesine sevmemin
dokuz düğümlü domuz bağı büyüsüydü bedenin
demir gibi soğuk
ateş kadar sıcak bir kavram
ikisinin arasıda değildi
kan kusup histeri nöbetlerine girmiştim o gün
bir tek gözlerin aklımda
iki yalan söz iki yalan göz çivilemiştim odamın tavanına
her sabah uyandığımda karşımda
kendimin başına ettiğim yeminler kadar yalandı hayatta
bir şişe dolusu asit içip boğazımı parçalar gibi
demir gibi soğuk
ateş kadar sıcak bir kavram
ama ikisinin arasıda değildi
İSİMSİZ-3
kazılı bir mezar kadar ürkütücü başka ne olabilirdi ki
gömmeyin beni derdim
eğer konuşabilseydim
dudaklarıma bir çivi çakılmış kadar acı
bütün dişlerimi yutmuştum sanki teker teker
dilimi ters döndürüp
çarmıha geriyorlardı bedenimi
günahlarım bir bir ortaya çıkıyordu aydınlıkta
beni böyle tanımanı istemezdim anne
hep o masum küçük kız hallerimi yansıtmıştım sana
hep o masum küçük kızdım senin gözlerinde
bilmiyorsun öldürdüler beni anne
bir ucubenin bedeniyle yer değiştirdi bedenim
ve bir kilise önünde kurban verildim sevgisizliğe
İSİMSİZ-4
yokluğun insanı kendisiyle düşman ediyor
hiçbir ülke ara bulamıyor inatla çatılmış kaşlarına
aramızda büyük bir gözyaşı nehri
atlasam boğulacağım bakışlarının derinliklerinde
oysa tek bir gülüş yeter beni kurtarmaya
bilmiyorum inadına mı ağlıyorsun
Hayaller ülkesinin devrik kraliçesi ben
Cam kırıkları ayağıma batıyor
Pabucumu **** bir prens aldı
Hala arıyor öteki tekini
Sen!
Hayaller ülkesinin boktan prensi,
Bencil ruhunun esiri,
Köpekleşen bu dünyada benim son çırpınışım
Arasan da bulamazsın tek bir parçamı artık