Yusuf Ziya Demirel - Hakkında Yazdığı Tanıtım ...


Yusuf Ziya Demirel 10 Kasım 1945 yılında Ankara'da doğdum. Annem ve babam ben küçükken öldükleri için Çocukluğum Afyon Çocuk Esirgeme Kurumunda geçti. Orada anneannemin Veysel Karani'den esinlenerek koyduğu isim olan Veysel olarak tanınırdım. Sonra büyüdük, yuvadan ayrıldık. Memleketim Ankara'ya gittim. Çalışıp emekli olduktan sonra Antalya'ya yerleştim ve teknolojik cehaletten kurtulmak için bir bilgisayar aldım. TV kanalları gibi bilgisayar siteleri arasında dolaşırken Antoloji.com'a rastladım, bu siteyi sevdim. Artık hep burada olacağım. Edebiyatı, Şiiri ve Fotoğraf çekmeyi severim. Seyahat etmek ve değişik yerleri görmek de severek yaptıklarım arasındadır. Türk Sanat Müziği ayrı bir ilgi alanımdır. Ankara'lıyım demiştim ama halen Antalya'da oturmaktayım. Şimdilik bu kadar, ilerde yeni şeyler ekleyebilirim. Profilimi okuyup tanışmak isteyenlerin mesajlarını bekliyorum. Edebiyat, Şiir, Tarih, Türk Sanat Müziği, her konuda sohbet edebiliriz.


GÜN AKŞAM ÜSTÜDÜR

Gün akşam üstüdür şimdi dallarda
Bir başka iklimin gülüdür açan
Ömrün bahçesinde çatlayan narda
Bir şey var sezdiğim bu saat, bu an..
Gün akşam üstüdür şimdi dallarda

Her neye bakınsam artık kan rengi,
Gök mavi, dal yeşil, su berrak değil'..
Ufkun aynasında günün son rengi
Serviler ülkesi pek uzak değil
Her neye bakınsam artık kan rengi

Yel hoyrat esiyor, kalbim telaşta,
Dargın aynalara gülmüyor yüzüm
Beni kim avutur artık bu yaşta,
Dertli gecelere gebe gündüzüm..
Yel hoyrat esiyor kalbim telaşta..

Harcadım nem varsa gençliğe dair,
Ben değilim artık o delikanlı,
Başı bulutlarla öpüşen şair,
Yıldızlara tutkun, ay'a nişanlı..
Harcadım nem varsa gençliğe dair..

Gün akşam üstüdür şimdi dallarda,
Bir başka iklimin gülüdür açan.
Ömrün bahçesinde çatlayan narda,
Bir şey var sezdiğim bu saat, bu an..
Gün akşam üstüdür şimdi dallarda.

..........................................RIZA POLAT AKKOYUNLU

ŞARKI


Gül mevsimi yavrum yine güllerle açıl, gez.
Tat zevkini ömrün ki giden gün geri gelmez..
Zannetme ki aşk ateşi, kalb neşesi sönmez.
Tat zevkini ömrün ki, giden gün geri gelmez..

Ağzın gibi korlaşmada kıpkırmızı narlar,
Bir gün ne bu yazlar kalacaktır, ne baharlar;
Bidenbire bastımadan etrafını karlar,
Tat zevkini ömrün ki giden gün geri gelmez.


..............................................RIZA POLAT AKKOYUNLU