© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Bir vazgeçişliktir her şey.En olmazında olurda,en olurunda olmaz gibi bir şey.
İnançtır,umudun tam batacağı bir anda gün doğması gibi bir şey.Hüzündür,belki de insana en çok yakışandır.
Doğup büyümemek,hep bebek kalmak,tertemiz kalıp öylece geldiğin gibi terk etmek dünyayı.Anlayacağın dostum,hiçbir şey yapmadan çekip gitmek.
Bir derece beter olmak gibi.Hatasızca kalmak.Kaçmak sorumluluklarından.
Hep gelip hiç kalmak.
Ya yaprağında sallanan damlaları kim toplayacak,acıların boynu bükük kalınca ne eylersi? Ya güneş gölgesinde insan ararsa...Yani bebek kalmak,beter kalmak dostum
Bu gece gözlerinde kalmalı bir insanın,gökyüzünü yüreğine boşaltmalı,kavrulmalı içten,yanıp yanıp tutuşmalı,bu gece insan,yaşamalı...
Uzun kış gecelerinde bir bahar gibi yeşermeli,yeniden dirilerek sevmeli,her şeyi sevmeli,her şeyden vazgeçmeli.Sevmek de zaten sevmekten geçirmeli.
Asırlarca çocuk kalarak,ömrünü bekletebilirsin belki.Sonra kuş gibi uzaklaşabilirsin dünyadan.Ve bir gün geri gelmen gerekirse bir yanın çocuk kalabilmeli
Savrulup kumlarda kızgın bir çöl rüzgarına karşı durmak,belki de mücadeleyi böyle yaşamak,en zoru o mücadelede insan olmayı başarmak.İnsan olmaya inanmalısın.Çünkü
dünyada her şey inandıkça gelir.Ya da inanmadıkça gider.
Bu benim ana artığı eski yüzüm,yüzümün adı hüzün,hüznümün yüzü yüzüm,en önemlisi hüznünü küçültmektir gözüm.
En güzel müzikleri dinlediğin vakit hissedersin o hayallerine takılan gerçekleri.
Aslında bilmelisin ki hiçbir gerçek gerçekleşmemiştir daha.Sevdiğin şarkının orta yerinde bir unutuluş yaşanır hep.O an anlarsın ki hayat,insanın isteklerinin,asla
karşılanamayacağını ömrünün sonlarına doğru kesin olarak anlama duygusudur.Bir vazgeçişliktir.Ama bıkıp usanmadan istemektir.Üzerine gitmezseniz zaten o size
gelmez.Sabır belki de insanın en çağdaş duygusudur.
Hayat,aslında insan istedi diye anlam kazanmıştır.İnsanlar bireysel tatmin ustalarıdır.
İnsanların ilk isteği karnını doyurmaktır.Zaten dünyada insanların birbirlerini yiyerek karınlarını doyurması için kurulmuş gibidir.
İnsanların dünyası güvensizlik üstüne kurulmuştur.Bu yüzden güven ancak yeni doğan bebeklerde kendine yer bulur.
İnsanlar neyi istediklerini bilmezler.Her zaman bilmediklerini istemeye çalışırlar.Oysa bildiklerini çalışmadan isteyebilirler.
İnsanlar geceye düşmüş yıldız gibidirler.Tam gündüze düşecekken kayıp giderler ve hep bir umut geceden geceye kalır.
İnsanlar acımasızdır,kendilerine bile.Neyi icat ederlerse ona mahkum olurlar.Kendi icatlarıyla yok ederler insanlığı
Her insan bir katildir.Kirletilen dünyayı yeni doğan bebeklere miras bırakarak bir iş yaptıklarını zannederler.
İçlerindeki yardım duygusu çok gelişmiştir.En sıkışık anlarında birbirlerine destek olurlar.Ama karşılığı bir insandan daha ağır olur.
İnsanların ticareti çok gelişmiştir.birbirlerini birbirlerine satmayı çok iyi bilirler.
Çoğu aslında niçin yaşadığını bilmez.İşe giderler,eve dönerler.Bu onların zorunluluklarını oluşturur.Ama yaşamak için bir yaşam belirtisi gösteremezler.Ve insan nefes almayı
yaşamak zanneder.
Sevgi,paranın miktarına bağlıdır.Paran kadar insansın.
İnsanlar var olduğu sürece insanlık yoktur.birbirlerini üzdüklerinde 'insanlığın lüzumu yok'diye iç geçirirler.
İnsanlar yüzünden,insan hakları işsiz kalmıştır.Oysa bilinir ki her insanın insan olma hakkı vardır.
İnsanlık da bir vazgeçişliktir.İnsan,insanlığından da vazgeçebilir ve biz her zaman insanlığımızla insanız.