Uzun zaman önce terk ettim kendimi; artık tutunduğum tek şey o görkemli veda anından geriye kalan haklı çıkma çabamdı. Oysa ne farkederdi ki! Kaç türlü hesaba da otursam kendimden beni çıkardığım zaman, sonuç cafcaflı bir sıfırdı. Haklı bir ben bulamayışımın yüzleşmesini yapamamaktandı iç savaşlarımın sebebi. Zamansız ve mekansız bir avarelikten belki kimsenin duyamadığı ama kulaklarımdan gitmeyen lanet diş gıcırtısı, okuduğum, yazdığım her şeyin kafamda huysuz bir homurtuya dönüşmesi ve bitmeyen tahammülsüz saatler...saatler...saatler...
Yani avarelik zor mevzu...
İşsizlikten olsa gerek, döndüm dolaştım ev geldim; yine buradayım hayat. Ellerimi batırıp edebiyata, parmak uçlarıma kan sürdüm. Bulduğum tüm şiirlerin hecelerini bölüştürdüm iç organlarıma. En çok saygı duyduğum- ahh! Hecesini aldım ayırdım kalbimin en dar odasına. Düzenlememiş bir kaç satır yazıdan ibarettim artık. Ne kalır ki zaten insandan ardına, etten kemikten başka bir çift söz, iki satır karalama...
Şimdi ağlamalıyım.
Kimseye söylemeden herkes kadar, herkes için ağlamalı.Susmanın tam aksine ağla diyor şimdi ki vakit. Yastığına geceyi doldur diyor bir ses. Sonra uyan tüm sızılardan arınmış, olurya gün başka aydınlanır umudu ile yıkarım belki yüzümü ben ve bütün insanlık. SONAY KARASU
Uzun zaman önce terk ettim kendimi; artık tutunduğum tek şey o görkemli veda anından geriye kalan haklı çıkma çabamdı. Oysa ne farkederdi ki! Kaç türlü hesaba da otursam kendimden beni çıkardığım zaman, sonuç cafcaflı bir sıfırdı. Haklı bir ben bulamayışımın yüzleşmesini yapamamaktandı iç savaşlarımın sebebi.
Zamansız ve mekansız bir avarelikten belki kimsenin duyamadığı ama kulaklarımdan gitmeyen lanet diş gıcırtısı, okuduğum, yazdığım her şeyin kafamda huysuz bir homurtuya dönüşmesi ve bitmeyen tahammülsüz saatler...saatler...saatler...
Yani avarelik zor mevzu...
İşsizlikten olsa gerek, döndüm dolaştım ev geldim; yine buradayım hayat.
Ellerimi batırıp edebiyata, parmak uçlarıma kan sürdüm. Bulduğum tüm şiirlerin hecelerini bölüştürdüm iç organlarıma. En çok saygı duyduğum- ahh! Hecesini aldım ayırdım kalbimin en dar odasına. Düzenlememiş bir kaç satır yazıdan ibarettim artık. Ne kalır ki zaten insandan ardına, etten kemikten başka bir çift söz, iki satır karalama...
Şimdi ağlamalıyım.
Kimseye söylemeden herkes kadar, herkes için ağlamalı.Susmanın tam aksine ağla diyor şimdi ki vakit. Yastığına geceyi doldur diyor bir ses. Sonra uyan tüm sızılardan arınmış, olurya gün başka aydınlanır umudu ile yıkarım belki yüzümü ben ve bütün insanlık.
SONAY KARASU