© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
?İnsan doğası gereği kalabalığa karışmak ister. Orada yalnız kalmaz, sorumlulukları da başkalarıyla paylaşılır. Ama ben, nedense, kalabalığın o güvenli sesini değil, tenhalığın ürkütücü fısıltısını dinledim.
?Çoğu kez kendime sordum: “Neden?” Neden kolay olanı değil de zor olanı seçtim? Neden herkesin yürüdüğü yolu değil de kimsenin dönüp bakmadığı patikayı tercih ettim? Belki kalabalığın içinde kaybolmaktan korktum. Belki de başkalarının ayak izlerini takip etmenin bana kendimi eksik hissettireceğini düşündüm. Ya da sadece inat ettim: Yanlış bile olsa, kendi yanlışımı yaşamak istedim.
?Kolay mıydı? Hayır.
O patikalarda çok üşüdüm, çok yalnız kaldım. Çoğu zaman omuzlarımdaki dünyanın yükünü tek başıma taşıdım. Kalabalıkların yolunu seçseydim sırtım daha hafif olurdu belki. Ama o zaman, kendi sesimi hiç duyamazdım.
?Bugün geriye dönüp baktığımda, pişmanlıkla huzurun tuhaf bir denge içinde olduğunu görüyorum. Evet, yanlışlarım oldu. En büyük hatalarımı yalnız yürüdüğüm o yollarda yaptım. Ama o yanlışlar bile bana aitti. O acılar bile benimdi. Ve bu yüzden kendi hayatımın şahidi oldum. Başkasının gölgesinde değil, kendi ışığımın altında yürüdüm.
?Amerikalı şair Robert Frost'un yıllar önce söylediği gibi: “Ormanda iki yol vardı. Ben daha az yürünmüş olanını seçtim. Bütün farkı yaratan da bu oldu.”
?Benim farkım da bu oldu. Başkalarının ayak izlerini takip etmek yerine, kendi izlerimi toprağa bıraktım. Yorgun, belki kırık dökük ama bana ait izler...
Ve bugün dönüp baktığımda, bütün ömrümün asıl kıymeti, işte bu seçimin sessizliğinde saklı.