gün dediğin yaşam gibi, belli belirsiz ağarır kararır ufkunda sonsuzluğu mavinin ki, her devinimin başı ve sonu dur kızıl her başlangıcın sesi bir kanat çarpışı bir hoş geldin yakarışıdır kuş sesleriyle dolar kapımıza sabah her sabah, bir özlem tanrısı göz kapaklarında ilk ışığa sonra sokağa bakar
sokaklarda iz süren umutların sonsuz taşıyıcısı ayak sesleri belli belirsiz insan sesleri karışırken kuş seslerine ve dönüşürken kızıl başlayan sabah uyanan yüreklerle bir maviye sonsuz bir umut dlagası bir yangın gibi sıcaklık yürür sokaklara
bu yangın için de ve bu kuş seslerindeki tınıyı nezleli gibi boğuklaştıran bir şeyler daha var doğal olmayan yıllar da geç se alışamadığımz ilk şaşkınlık gibi yabancılığımız
gün dediğin,,insan gibiii belli belirsiz ağarır ki her doğum bir ölümse her ölüm de bir başlangıç içindir ki her günü başı ve bitimi hüzün gibi sonu dur kızıl
ve nezleli kuş seslerinin boğuk haykırışları gibi, çırpınırken yüreklerimiz ilk ışıltısında günün, bir yangın gibi dolaşan sıcaklık dolaşırken bilincimize sonsuzluğunda mavi hükmederken yüreklerimize.. ki gün dediğin insan gibi kime nasıl doğduğu bilinmez ağaran günü ayaklarımıza getiren yürür sokaklarda umut ordusunun elinde...
gün dediğin
yaşam gibi,
belli belirsiz ağarır
kararır ufkunda sonsuzluğu mavinin
ki, her devinimin
başı ve sonu dur kızıl
her başlangıcın sesi
bir kanat çarpışı
bir hoş geldin yakarışıdır
kuş sesleriyle dolar kapımıza sabah
her sabah,
bir özlem tanrısı göz kapaklarında
ilk ışığa sonra sokağa bakar
sokaklarda iz süren umutların
sonsuz taşıyıcısı ayak sesleri
belli belirsiz insan sesleri
karışırken kuş seslerine
ve dönüşürken kızıl başlayan sabah
uyanan yüreklerle bir maviye
sonsuz bir umut dlagası
bir yangın gibi sıcaklık
yürür sokaklara
bu yangın için de
ve bu kuş seslerindeki tınıyı
nezleli gibi boğuklaştıran
bir şeyler daha var doğal olmayan
yıllar da geç se alışamadığımz
ilk şaşkınlık gibi yabancılığımız
gün dediğin,,insan gibiii
belli belirsiz ağarır
ki her doğum bir ölümse
her ölüm de bir başlangıç içindir
ki her günü başı
ve bitimi hüzün gibi sonu dur
kızıl
ve nezleli kuş seslerinin
boğuk haykırışları gibi,
çırpınırken yüreklerimiz
ilk ışıltısında günün,
bir yangın gibi dolaşan sıcaklık
dolaşırken bilincimize
sonsuzluğunda mavi
hükmederken yüreklerimize..
ki gün dediğin insan gibi
kime nasıl doğduğu bilinmez
ağaran günü ayaklarımıza getiren
yürür sokaklarda umut
ordusunun elinde...