Yaşamın rengi gri olmalı... Ne çok siyah nede beyaz... Özlemlerde olmalı kavuşmanın tadına varabilmek için... Yaşamda herşeyin bir zıttı var mutlaka... Mutluluk hüzün-güzel çirkin-sevgi ve nefret... Asolan duygudur sevgi, diğer duyguları bizler yarattık... Bizler küçümsedik en temiz olanı... Özlemeyi bile asil yaşamalı acı çekmenin bile soylu bir tarafı var aslında.. Hüzünlerin rengi mavicedir gönül gözüyle bakana... Çünkü her duygu sevginin uzantısıdır... Sevgi kapsayandır... Sevgi zıtlıkların barışıdır.. Sevgi daraltmaz... Sevgi asla acıtmaz... Yeryüzünün oluş sebebi varlıkları mıknatıs gibi bir arada tutandır... Yaşamayı öğrenemeden, gücenmeyi öğrendik, Çünkü kaçmak hep kolay olandı, gizleniriz ve bizi kimse bulamaz oyunu... Ama çoğumuz nereye gittiğimizi bile bilmeden kaçmaktayız... Hislerin aydınlıktan karanlığa gidişi ve bir uçağın görüş mesafesinin daralması gibi... Birilerini suçlamayı çok iyi öğrendik, asla kendimize soru sormayı beceremedik, ve malesef bu yüzden birçok tomurcuk bıraktık ardımızda açamadılar...
Hayat hep acımasızdı, biz merhametli...
Hayat bizimle uğraşırdı, biz masumduk...
Peki biz ne yaptık...
Hiçbirşey....
Hayat sadece herşeyi sundu bize, herşeyin zıttını da verdi...
Biz seçimlerimizle yaşadık...
Doğrularımızı bulduk, ama herkesin doğrusunun bizim doğrumuz olmadığını unuttuk... Ve tüm duygular asaletini yitirdi... Bir sevgi kaldı gizliden gizliye varolmaya çalışan... Anlamını bilende yaşayan... Suluboyayla renklendirilmeden karakalemle çalışılmış özgün bir potre... Görebiliyor musunuz...? Ruh gözüyle bakabiliyor musunuz...? Ve yanlız kalabiliyor musunuz severken ihtiyaç hissetmeden birşeylere....? Ve onunda ayrı bir dünya olduğunu unutmadan sevebiliyor musunuz...? Sevgi bağlanır ama özgürlüğü verir... İsimsizdir... Herşeyde ve hiçbirşeydedir... Olmadığı bir kavram yoktur... Şimdi biz yaşamın neresindeyiz...
GÖRÜNENİ YAŞAMAYI BIRAKTIĞI ZAMAN İNSANLAR, HAYATIN KOSKOCA BİR İLLÜZYON OLDUĞUNU ANLAYACAKLAR....
BAKTIĞIMIZI DEĞİL HİSSETİĞİMİZİ YAŞADIĞIMIZDA, HİÇ BİR DUYGU ACI VERMEYECEK, İNCİTEMEYECEKTİR...
Yaşamın rengi*
Yaşamın rengi gri olmalı...
Ne çok siyah nede beyaz...
Özlemlerde olmalı kavuşmanın tadına varabilmek için...
Yaşamda herşeyin bir zıttı var mutlaka...
Mutluluk hüzün-güzel çirkin-sevgi ve nefret...
Asolan duygudur sevgi, diğer duyguları bizler yarattık...
Bizler küçümsedik en temiz olanı...
Özlemeyi bile asil yaşamalı acı çekmenin bile soylu bir tarafı var aslında..
Hüzünlerin rengi mavicedir gönül gözüyle bakana...
Çünkü her duygu sevginin uzantısıdır...
Sevgi kapsayandır...
Sevgi zıtlıkların barışıdır..
Sevgi daraltmaz...
Sevgi asla acıtmaz...
Yeryüzünün oluş sebebi varlıkları mıknatıs gibi bir arada tutandır...
Yaşamayı öğrenemeden, gücenmeyi öğrendik,
Çünkü kaçmak hep kolay olandı, gizleniriz ve bizi kimse bulamaz oyunu...
Ama çoğumuz nereye gittiğimizi bile bilmeden kaçmaktayız...
Hislerin aydınlıktan karanlığa gidişi
ve bir uçağın görüş mesafesinin daralması gibi...
Birilerini suçlamayı çok iyi öğrendik,
asla kendimize soru sormayı beceremedik,
ve malesef bu yüzden birçok tomurcuk bıraktık ardımızda açamadılar...
Hayat hep acımasızdı, biz merhametli...
Hayat bizimle uğraşırdı, biz masumduk...
Peki biz ne yaptık...
Hiçbirşey....
Hayat sadece herşeyi sundu bize, herşeyin zıttını da verdi...
Biz seçimlerimizle yaşadık...
Doğrularımızı bulduk,
ama herkesin doğrusunun bizim doğrumuz olmadığını unuttuk...
Ve tüm duygular asaletini yitirdi...
Bir sevgi kaldı gizliden gizliye varolmaya çalışan...
Anlamını bilende yaşayan...
Suluboyayla renklendirilmeden karakalemle çalışılmış özgün bir potre...
Görebiliyor musunuz...?
Ruh gözüyle bakabiliyor musunuz...?
Ve yanlız kalabiliyor musunuz severken ihtiyaç hissetmeden birşeylere....?
Ve onunda ayrı bir dünya olduğunu unutmadan sevebiliyor musunuz...?
Sevgi bağlanır ama özgürlüğü verir...
İsimsizdir...
Herşeyde ve hiçbirşeydedir...
Olmadığı bir kavram yoktur...
Şimdi biz yaşamın neresindeyiz...
GÖRÜNENİ YAŞAMAYI BIRAKTIĞI ZAMAN İNSANLAR,
HAYATIN KOSKOCA BİR İLLÜZYON OLDUĞUNU ANLAYACAKLAR....
BAKTIĞIMIZI DEĞİL HİSSETİĞİMİZİ YAŞADIĞIMIZDA,
HİÇ BİR DUYGU ACI VERMEYECEK, İNCİTEMEYECEKTİR...
yazarı? ? ?