yavaş yavaş araladı göz kapaklarını... perdeleri açılıyordu tiyatronun... sahnedeydi artık idil can... heyecandan titreyip kasıldı... ağır ağır kapandı perde... gülümsüyordu dünyaya... kadınlar ki; bin yıldır cephe ardında... kadınlar ki; şimdi düşmüş, dövüşüyorlar cephede... ayşe gülen, nil, sibel, adalet... toplanmışlardı başına... terini sabo siliyordu... içi bir cehennemdi söndüremiyordu. “mitralyöz, mitralyöz...” “kim? ” dedi sabo. “benim! ” dedi mitralyöz...
seni seviyorum
insanların içindeyim seviyorum insanları hareketi seviyorum düşünceyi seviyorum kavgamı... kavgamı seviyorum
sen kavgamın içinde bir insansın sevgilim seni seviyorum
yavaş yavaş araladı göz kapaklarını...
perdeleri açılıyordu tiyatronun...
sahnedeydi artık idil can...
heyecandan titreyip kasıldı...
ağır ağır kapandı perde...
gülümsüyordu dünyaya...
kadınlar ki; bin yıldır cephe ardında...
kadınlar ki; şimdi düşmüş, dövüşüyorlar cephede...
ayşe gülen, nil, sibel, adalet...
toplanmışlardı başına...
terini sabo siliyordu...
içi bir cehennemdi söndüremiyordu.
“mitralyöz, mitralyöz...”
“kim? ” dedi sabo.
“benim! ” dedi mitralyöz...
seni seviyorum
insanların içindeyim
seviyorum insanları
hareketi seviyorum düşünceyi seviyorum
kavgamı... kavgamı seviyorum
sen kavgamın içinde
bir insansın sevgilim
seni seviyorum
aydınlığın içindeyim
seviyorum aydınlığı
paylaşmayı seviyorum eşitliği seviyorum
kavgamı... kavgamı seviyorum