Yerin seni çektiği kadar ağırsın
Kanatların çırpındığı kadar hafif
Kalbinin attığı kadar canlısın
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç
Sevdiklerin kadar iyisin
Nefret ettiklerin kadar kötü
Ne renk olursa kaşın gözün
Karşındakinin gördüğüdür rengin
Yaşadıklarını kar sayma
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna; ne kadar yaşarsan yaşa
Sevdiğin kadardır ömrün
Gülebildiğin kadar mutlusun
Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin
Sakın bitti sanma her şeyiGüneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer
Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın
Bir gün yalan söyleyeceksen eğer
Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın
Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret
Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın
Unutma yağmurun yağdığı kadar ıslaksın
Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak
Kendini yalnız hissettiğin kadar yalnızsın
Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü
Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin
İşte budur hayat!
İşte budur yaşamak
Bunu hatırladığın kadar yaşarsın
Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün
Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun
Çiçek sulandığı kadar güzeldir
Kuşlar ötebildiği kadar sevimli
Bebek ağladığı kadar bebektir
Her şeyi öğrendiğin kadar bilirsin
Bunu da öğren
SEVDİĞİN KADAR SEVİLİRSİN..(Can Yücel)

YALNIZ BİR OPERA
GİTTİN..Koca bir yaz girdi aramıza.Yaz ve getirdikleri.
Döndüğünde eksik noksan bir şeyler başlamıştı.
Sanki yaz,birbirimizi görmediğimiz o üç ay,
Alıp götürmüştü birşeyleri hayatımızdan,olmamıştı,eksik kalmıştı.
Kırılmış bir şeyi onarır gibi başladık yarım kalmış arkadaşlığımıza,
Adımlarımız tutuk,yüreğimiz çekingen,körler gibi tutunuyor,dilsizler gibi bakışıyorduk.
Sanki ufacık bir şey olsa birbirimizden kaçacaktık.
Fotoromansız,trüksüz,hilesiz,klişesiz bir beraberlikti bizimkisi.
Zamanla gözlerimiz açıldı,dilimiz çözüldü güvenle ilerledik birbirimize.
Gittin..Şimdi bir mevsim değil,koca bir hayat girdi aramıza.
Biliyorum ne sen dönebilirsin artık.ne de ben kapıyı açabilirim sana.
Şimdi biz neyiz biliyormusun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz.
Birbirine uzanamayan.
Boşlukta iki yalnız yıldız gibi
Acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz.
Bir zaman sonra batık bir aşktan geriye kalan iki enkaz olacağz yalnızca
Kendi denizlerimizde sessiz sedasız boğulacağız
Ne kalacak bizden?
Bir mektup,bir kart,birkaç satır ve benim şu kırık dökük şiirim
Sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasında
Ne kalacak geriye savrulmuş günlerimizden
Bizden diyorum,ikimizden
Ne kalacak?
M.MUNGAN




CIKMAZ SOKAK

Sana şiirler yazmayacağım bir tanem

Nasılsa çıkmaz bu sokak

Sana anlatmayacağım sevgimi

Sevdim, seviyorum demeyeceğim

Açmayacağım sana içimi


Seni başbaşa bırakıyorum seninle

Otur ve kendini dinle

Kandır kandırabilirsen kendini

Avut bahanelerinle

Bana verme bu yalan kokulu çiçekleri

Bu yalan paylaşılmaz artık

Ben sende ki yalan, sen bendeki yangın

Ateş bu düştüğü yeri yakan

Hadi söndür söndürebilirsen gözlerinle


Sende bir bahar yeli bu sevda, ılık ve serin esen

Bende bir fırtına, her şeyi altüst eden
Arama suçluyu boşuna ne fark eder

Ne sende bu meltem, ne bende bu fırtına diner


Ver saçlarını rüzgara denizi seyret

Gözünde boğazdan bir resim

Teninde rüzgardan bir esinti

Aklında yarım kalmış hayalim

Son kez beni düşün ve veda et
OĞUZ KILINÇ

SEVİYORSAM
Nasılsa öyle yaşanacaktı
Söylenecek bir bahane hep vardır
Ha bugün yalnız
Ha günün ötesi
Seni sevmek
Beni harcamak olmayacaktı
Sana yüklediğim anlamları
Senmişşin gibi düşünme
Aldanırsın
Sen o anlamlarla
Sadece bende varsın
Ben seviyorsam
Sen bahanesin
ÖZER BAL

BENİ UNUTMA